Pit of Success
programmeren filosofie
Via Hackernews las ik Falling Into The Pit of Success. Het beschijft hoe sommige programmerentalen de neiging hebben om je te laten slagen in het project waar je mee bezig bent (Python, Ruby, C#) en sommigen talen juist het omgekeerde (C++, C). Dit onderschijft mijn eigen ervaringen 100%. Elke keer als ik in C++ rommel loop ik tegen dingen aan die niet werken, terwijl dat bij Python het omgekeerde is: het kan op zoveel manieren dat ik veel sneller klaar ben en soms zelfs tijd heb om elegante code te schrijven. Zoals het artikel opnoemt gaat dat helaas ten koste van performance: de 'fijne' talen hebben toevallig allemaal een interpreter... Zou daar een oplossing voor zijn?
Dan nog een grapje als toetje, die ook precies strookt met mijn enige ervaring met LISP:
I apologise in advance to the industry’s senior commentator for not covering Scheme or other Lisp dialects and, thus, continuing the tendency to dumb down. This does not mean that I fail to recognise that Lisp is still #1 for key algorithmic techniques such as recursion and condescension. It just means that I have no idea how, or indeed if, Lisp handles exceptions.